Autor: Agnieszka Lingas-Łoniewska
Wydawnictwo: Novae Res
Liczba stron: 400
Lubię czytać książki nieznanych mi autorów. Ciekawi mnie ich styl, sposób przedstawiania postaci, a także to, dlaczego mają tylu wiernych czytelników. O Agnieszce Lingas-Łoniewskiej słyszałam dużo, ale po raz pierwszy miałam okazję zapoznać się z jej twórczością. Nie bez przyczyny padło na "Wszystko wina kota!". Wszak kot to zwierz, który zawsze przyciąga moją uwagę. Tak też było tym razem. Nie zgłębiłam żadnej recenzji, a nawet notki o książce - tytuł znalazłam w chmurze Legimi, wrzuciłam na półkę i rozpoczęłam czytanie.
Lidka, główna bohaterka powieści, jest pisarką, która ukrywa się pod pseudonimem Róża Mak. Ma w swoim dorobku wiele książek, właśnie ukończyła nową i jej przyjaciółka (a zarazem agentka literacka) namawia ją, żeby w końcu się ujawniła. Dziewczyna jednak dobrze się czuje z tym, że nikt nie wie, kim jest naprawdę. Ma trzy serdeczne przyjaciółki, wielu fanów, którzy kolekcjonują jej powieści i jednego, trochę uciążliwego recenzenta-blogera, który z masochistyczną przyjemnością czyta każdą jej książkę, a potem pisze nie do końca przychylną recenzję. Od dawna widać, że taka literatura mu nie leży, a i tak brnie w kolejne historie miłosne. Spokojną egzystencję Lidki burzy przystojny sąsiad Jeremi, którego początkowo podziwia z ukrycia. Poznają się dopiero dzięki zwierzakowi pisarki, który zakrada się do sypialni w mieszkaniu obok.
Relacja Lidki i Jeremiego, to zasadniczy temat powieści. Jednak autorka dużo miejsca poświęca także na życie i związki przyjaciółek dziewczyny. Karolina, Tatiana i Aneta mają pozornie poukładane życie, ale też masę problemów - zwłaszcza miłosnych. Związek z młodszym, powrót ukochanego sprzed lat, przekroczenie granicy pracownik/pracodawca, związek pełen nudy i rutyny to tylko kilka komplikacji, z którymi borykają się dziewczyny. Lidka natomiast wchodzi w wymianę maili ze swoim ulubionym blogerem. O dziwo, rozmawia im się świetnie. Chłopak (o ile to w ogóle jest chłopak!) jest inteligentny, błyskotliwy i ma świetny gust muzyczny. Chociaż każde z nich ukrywa się pod swoim pseudonimem, to ich wirtualna znajomość to coś naprawdę wyjątkowego.
Agnieszka Lingas-Łoniewska pisze nieźle! Nie mogę przyczepić się stylu, bo czytało mi się lekko i przyjemnie. Mogłabym przyczepić się treści, która momentami jest zbyt przewidywalna, zbyt infantylna. Taki lepiej skonstruowany harlequin, w którym miłość, dotyk, wszelkie emocje związane z zakochaniem się są na pierwszym miejscu. Co dziwne - bohaterowie nie są jakoś bardzo oderwani od rzeczywistości (jak to właśnie w harlequinach bywa), chociaż nie oszukujmy się - miejscami wydarzenia są mało realistyczne.
Nie jest to gatunek, którym się zaczytuję. Przekonuję się dopiero do powieści obyczajowych, ale do takich typowo romansowych wciąż podchodzę z dystansem. Książka jednak nie zmęczyła mnie, nie zniechęciła (z chęcią przeczytam kolejną powieść autorki!), chociaż bardzo żałuję, że była taka przewidywalna. Zabrakło mi elementów zaskakujących, zwrotów akcji (w romansach też się da!) i tego... tytułowego kota też było za mało!
Przeczytane dzięki Legimi.pl (Legimi na Kindle).
U mnie w bibliotece zabijają się o książki tej autorki, a ja jeszcze nic nie czytałam 😮
OdpowiedzUsuńJa też słyszałam wiele, wiele dobrego. Muszę koniecznie spróbować kolejną :)
UsuńJak próbujesz sięgać po ciekawe książki obyczajowe, od polskich autorek, to sięgnij po Gaję Kołodziej - ja od niej zaczynałam zakochiwanie się w tym gatunku, bo ma na swoim koncie kilka udanych obyczajówek, chociaż jest tam też sporo młodzieżówek ;)
OdpowiedzUsuńO super! Już sprawdzam nazwisko! Dziękuję za polecenie :)
UsuńBardzo nie lubię kiedy książka jest przewidywalna. Mam nadzieje ze nie każda tej autorki jest taka.
OdpowiedzUsuńJa też nie lubię. I też mam nadzieję. Czas pokaże, jak jest naprawdę :)
Usuń