ŚBK: Książka papierowa, e-book, audiobook, czyli o tym, co i jak czytamy

Dawno, dawno temu za górami i lasami żyła sobie dziewczynka, która marzyła o tym, żeby mieć czytnik.  Nie mógł być to pierwszy lepszy czytnik, albowiem musiał to być Kindle. Różne są marzenia, jej było właśnie takie. Odkładała ten zakup i odkładała, bo zawsze były ważniejsze wydatki. Aż pewnego dnia po prostu nabyła. Zachwytów nie było końca. Do czasu, jak się okazało, że nie bardzo ma co czytać. No niby były Wolne lektury i "Pan Tadeusz" bez ograniczeń, ale współczesne e-booki wychodziły drogo i nie stanowiły miłej i taniej odmiany względem papierowych wersji. Czytnik więc zaległ w kącie... i tak sobie leżakował. I leżakował. W końcu legimi się ogarnęło i dołączyło do pakietów .mobi. Wielki dzień to był i wielka radość. Legimi wszak się opłaca.  Dziewczynka przeprosiła się ze swoim czytnikiem i na nowo odkrywała radość z czytania na tym urządzeniu.

To taka krótka, ale dość przyjemna historia, która wydarzyła się naprawdę. Czytnik mam od czterech albo pięciu lat, ale dopiero od roku naprawdę na nim czytam. Wykupiłam abonament legimi i w autobusach, do snu, w poczekalni - nie ma nic lepszego i nic.. lżejszego.

Co czytam na czytniku? To, co tylko testuję. Nowi autorzy, książki o przeciętnych recenzjach, wszystkie gatunki, które nie do końca są moją bajką. Aktualnie czytam obyczajówkę za obyczajówką, bo na nic poważniejszego nie mam zwyczajnie sił.

Jednak to nie jest tak, że jak już czytnik, to papier absolutnie nie. Aktualnie to rzadszy wybór, ale tak na ogół jednak częstszy. Lubię mieć książki na półkach, lubię mieć papierową książkę w ręce. I nade wszystko lubię paczki, które przynosi listonosz! W papierze czytam nowości, które bardzo chcę przeczytać, książki do recenzji i to, co po prostu lubię, do czego wracam wielokrotnie. (Ot, chociażby "Harry Potter" czy cała Chmielewska).

Z czytnika korzystam w nocy, bo ma podświetlenie. Nie budzę w ten sposób męża i syna, oni śpią, ja rozkoszuję się lekturą. Korzystam też w samochodzie/autobusie/na wakacjach. Z różnych względów.. zajmuje mniej miejsca, zawiera w sobie kilka(dziesiąt)naście powieści. Poza tym totalnie nie rozumiem, jak to jest możliwe, ale przy książce papierowej w samochodzie się skupić nie mogę, a przy e-bookach nie mam z tym problemu. Wygoda to jest, jak nie wiem!

Od audiobooków bardzo długo stroniłam, ale też zaczynam się do nich przekonywać. Generalne sprzątanie kuchni na jesień uprawiałam przy powieści "Toń" Marty Kisiel. To była pierwsza książka, którą wysłuchałam przynajmniej do połowy. Od września moje starsze dziecię molestuje mnie, ba! cały dom! audiobookami czytanymi przez Edytę Jungowską. Fantastycznie czyta i naprawdę miło się słucha. W ten sposób do znudzenia wałkujemy "Dzieci z Bullerbyn", "Pippi Pończoszankę" czy inne znane i lubiane książeczki dla dzieci z legimi. I chociaż nie wsłuchuję się w te opowieści, to mam wrażenie, że na tyle oswoiły mnie z audiobookiem, że jednak polubię. Może jeszcze nie teraz, ale w końcu tak.

Cytując klasyka: ten brak czasu tak dolega (J. Kofta) i to dolega coraz mocniej. Nie sprawdzałam jeszcze, czy dam radę pracować przy audiobookach. Prawdopodobnie nie. Jednak w domu przy sprzątaniu, gotowaniu, praniu czy nadzorowaniu młodzieży będą mi przybliżać nowości wydawnicze, czy powieści, które po prostu dobrze się słucha, bo inaczej musiałabym zrezygnować z książek, a tego nie chcę. To jest moje postanowienie na 2019 - oswojenie audiobooków!

Czytam na różne sposoby, czytam różne formaty i formy i jestem wolna od jakichkolwiek uprzedzeń. Wiem, że nie każdemu leży czytnik czy audiobook (też mi nie leżał!), ale sama odnajduję się w tych technicznych udogodnieniach i cieszę się, że są coraz to większe (i tańsze!) możliwości.

Jest to post tematyczny, który powstał przy współpracy z grupą Śląskich Blogerów Książkowych.