ŚBKowe sposoby na upały

Marzy mi się, żeby ktoś wynalazł idealny dla mnie sposób na upalne dni. Niestety mój organizm nie toleruje lata. Dzieje się tak poniekąd ze względów zdrowotnych (uwielbiam moją tarczycę i wszelkie panoszące się w moim wnętrzu hormony), więc chociaż tyle, że znam winnych. Nie zmienia to faktu, że wszystkie gorące/upalne dni (plus 25 zwłaszcza) trzeba jakoś przetrwać. I nie jest to łatwe, w okresie wakacyjnym robię się bardzo nerwowa, wiecznie zmęczona i tylko zazdroszczę osobom, którym słońce ładuje akumulatory. Nie znam tego uczucia.

Żeby ułatwić sobie ten trudny czas, sięgam po kilka niezawodnych sposobów - niezawodnych w tym, żeby przynieść chociaż odrobinę ukojenia.

1) Hektolitry wody z cytryną i miętą - woda zawsze gazowana, bo niegazowana mnie nie nawadnia. Znaczy pewnie każdy potrafiłby mi udowodnić, że jednak tak, ale ja czuję jakby jednak nie, więc po co się męczyć. Do tego ograniczam mocno zużycie kawy, bo kawa w upale mi nie smakuje - jedynie jako element pobudzający i rano z przyzwyczajenia pojawia się w moim kubku.

2) Zacienione mieszkanie, wietrzone tylko w określonych godzinach nocnych, wyposażone w wiatrak i klimatyzer, którymi w strategicznych momentach robię sztuczny przeciąg. Bez tego nie wyobrażam sobie funkcjonowania, dopóki nie schłodzę i siebie, i mieszkania, to przeżywam katusze.

3) Wycieczka do domu rodzinnego i leżakowanie pod orzechem. Mamy ogromny orzech - naprawdę ogromny. Daje mnóstwo cienia - stół, krzesła, ławki, plac zabaw dla dzieci, piaskownica, koce, leżaki - wszystko się mieści. Jeśli tylko jedziemy do Częstochowy, to spędzamy pod nim cały dzień - wszystkie posiłki, rozmowy, zabawy z dziećmi. Wspaniałe miejsce. Szkoda tylko, że za daleko, żeby spędzać tam każde popołudnie. Niedługo jednak planujemy powrót na stałe - także po to, żeby życie latem stało się łatwiejsze.

4) Parki, lasy, ogrody botaniczne - wszystko, co jest zacienione i daje ukojenie. Oczywiście w miarę możliwości, bo nie oszukujmy się, codziennie nie ma na to czasu.

5) Filtr 30 i okrycie głowy - jak już muszę maszerować po świecie pozbawionym drzew i cienia, to tylko tak. To nie jest jednostronna niechęć - słońce też mnie nie lubi i wywołuje u mnie reakcje alergiczne, więc strzeżonego... no wiadomo. Po co ryzykować plamy, wysypki i inne przyjemnostki.

6) Kąpiele - w wannie zawsze i wszędzie. Chłodna kąpiel latem działa idealnie. Poza tym uznaję basen kryty i zamoczenie do pasa w morzu. Brzydzą mnie rzeki, jeziora i wszelkie mulaste/trawiaste/pełne mniejszych i większych zwierząt zbiorniki, jakoś totalnie nie potrafię się przełamać. Baseny zewnętrzne też mnie nie bawią.

Dodatkowo moją niechęć do lata wzmaga fakt, że jestem człowiekiem mocno migrenowym. I każde deszcze lub - co gorsza - burze podczas upałów są dla mnie podwójnie nie do zniesienia. A, że i tak źle, i tak niedobrze, to z utęsknieniem czekam na październik, a potem pierwszy śnieg. Tak już mam - co roku!


Jest to post tematyczny, który powstał przy współpracy z grupą Śląskich Blogerów Książkowych.